Witajcie Kochani!

Ślę Wam kilka słów z Bobo –  Dioulasso, gdzie obecnie przebywam i odbywam moją formację w nowicjacie. Chcę się z Wami podzielić jednym doświadczeniem…W każdą sobotę chodzę do wioski, która się nazywa TRIPANO, w której przebywają ludzie trędowaci. Przychodzę by ich pozdrowić, by usiąść obok nich, wziąć za rękę, wysłuchać co mówią, choć na razie mam jeszcze trudności z językiem dioula. To język lokalny, uczę się go powoli ale mam nadzieję,  że się uda. Wczoraj byłam na Mszy w tej wiosce, było nas 15 osób, Eucharystia była odprawiana w języku dioula, ale to co mnie łączyło z  tymi ludźmi to Miłość do Chrystusa, nawet jeśli nic nie zrozumiałam, wierzę, że On był obecny On był z nami. Widziałam jak Ci ludzie klaszczą w dłonie. Oni nie mają palców, mają kikuty i nawet jeśli zaczynają klaskać nie słychać!!! Nie wiem czy Wy to możecie zrozumieć ale mnie to poruszyło głęboko, ja Kamila, która ma wszystkie środki by chwalić, by wielbić Boga –  jak ja Go chwalę? To są ludzie bardzo prości, pozdrawiali mnie będąc schyleni do połowy, a ja sobie stawiam pytanie Kim jestem, że oni mnie tak pozdrawiają? Proszę Was polecajcie dziś tych ludzi w modlitwie, tych którzy są bogaci SERCEM, nie mają nic, pieniędzy, aparatów fotograficznych, telewizorów, ale mają coś, co nikt im nie zabierze RADOŚĆ z bycia Dzieckiem Chrystusa! Proszę Was o modlitwę z mnie i za tych, których spotykam! Niech Jezus Was błogosławi, Ten który jest pokorny, który jest przed nami…który mówi gdzie iść, trzeba Go tylko słuchać!

Z Bogiem

Kamila Gaworska