Nasza działalność
Naszą działalnością w Polsce jest szeroko pojęta animacja misyjna, jak również przygotowanie zgłaszających się kandydatek do wyjazdu do Afryki. Uczestniczymy w różnego rodzaju spotkaniach, sympozjach o tematyce misyjnej, dzieląc się naszym doświadczeniem pracy wśród ludzi Afryki. Często jesteśmy zapraszane przez poszczególne parafie, grupy młodzieży, szkoły i w ten sposób mamy okazję pogłębiać w ludziach świadomość potrzeb Kościoła Misyjnego. Organizujemy również spotkania misyjne i rekolekcje dla dziewcząt.
W roku 1992 po raz pierwszy przyjechały do Lublina dwie siostry z naszego Zgromadzenia – s. Heidi (Niemka) i s. Dolores (Kanadyjka), wynajmując mieszkanie, ucząc się języka polskiego, poznawały nasz kraj, jego kulturę oraz zwyczaje, ludzi wśród których zaczęły żyć. Tak powstała pierwsza w Polsce wspólnota Sióstr Białych. Obecnie nasz dom mieści się przy ul. Chodkiewicza 9 w Lublinie i jest nadal jedynym naszym domem w Polsce.
Wspólnota liczy dzisiaj pięć sióstr: s. Anafrida z Tanzanii, s. Gosia z Polski, s. Victoria z Ghany, s.Lucy z Ugandy, i Kamila (z Polski) która we wrześniu 2021 rozpoczeła swoją formację zakonną
Więcej o sobie piszą:
Siostry pochodzące z Polski:
Siostry, które pracowały w Polsce:
s. Dolores Lavoie z Kanady
Felicja Nowak ze Stanów Zjednoczonych
Aktualnie mamy wspólnoty:
Wspólnota Meksyk City (Meksyk)
Obecnie mamy dwie wspólnoty w Meksyku (Morelia i Meksyk City).Siostry w Meksyku zajmują się głównie pracą pastoralną i katechetyczną, jak i również formacją kandydatek.
Wspólnota South B –Nairobi (Kenia)
Wspólnota w Bamako (Mali)
Wspólnota w Rzymie (Włochy)
Wspólnota w Sceaux (Francja)
Wspólnota w Dar Es Salaam, w Tanzani
Siostry zajmują się głównie pracą socjalną, prowadzą centrum dokształcające dla dziewcząt i przedszkole, są rownież zaangażowane w prace pastoralną i katechetyczną.
Wspólnota w Deli (Czad)
Wspólnota w Montrealu (Kanada)
Wspólnota misjonarzy świeckich w Kanadzie
Są to osoby świeckie które pragną żyć charyzmatem Kardynała Lavigerie (naszego załoyciela), w Kanadzie jak i w Afryce.
Wspólnota w Burundii
Wspólnota Ouagadougu w Burkina Faso
W Burkina Faso mamy dwie wspólnoty Bobo Dioulasso, gdzie miesci się nowicjat i w stolicy Ouagadougu. Siostry prowadzą bibliotekę i projekt Delwende, który jest dla kobiet oskarżonych o czary. Poza tym siostry są zaangazowane w prace pastoralną i katechetyczną.
wspólnota w Wielkiej Brytanii
Wspólnota Sióstr w Molenhof, Boxtel w Holandii
Siostry towarzyszą innym siostrom które przebywają w domach opieki dla starszych sióstr.
Rada Generalna:
(od lewej)
S. Juliana Karomba, Tanzania
S. Carmen Sammut, Malta – jest przełożoną generalną Zgromadzenia.
S. Mapendo Masirika Annonciata, Republika Demokratyczna Konga
S. Maria del Carmen Ocón Moreno, Hiszpania
Pochodzę z Tanzanii. Z wykształcenia jestem nauczycielką Biologii i Chemii (Bsc. Ed Hons). Jestem w Polsce od września 2010r a przed tym, po pierwszych ślubach w Kenii, pracowałam w Mauretanii (5 lat) stąd miałal możliwość krótkiego pobytu w krajach sąsiadujących – Senegalu, Mali, Algierii i w Tunezji.
Pochodzę z Gorzowa Wielkopolskiego, gdzie się urodziłam i wychowałam. Jestem z wykształcenia plastykiem, pedagogiem i arteterapeutką. Już od czasów liceum interesowałam się Afryką, ludźmi tam żyjącymi, ich kulturą, a w pewnym momencie mojego życia poczułam jak Pan Jezus mnie wzywa aby pójść za Nim, aby dzielić się swoim życiem z Afrykańczykami.
Jestem Kamila i pochodzę z Lubnia, małej miejscowości koło Myślenic na południu Polski. Na co dzień uwielbiam tańczyć i spotykać się z Bogiem – na różne sposoby: w przyrodzie, na spacerze, w modlitwie, a przede wszystkim w drugim człowieku. Z zawodu jestem pielęgniarką. Jeśli tylko mogę, to podróżuję. Szczególnym dla mnie miejscem jest Santiago de Compostella, dokąd mogłam dwukrotnie wędrować. Zdecydowanie łatwiej przychodzi mi pakowanie plecaka niż jego rozpakowywanie. We wrześniu 2021 roku rozpoczęłam kandydaturę w Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek NMP Królowej Afryki. Misje były w moim sercu od bardzo dawna; mogłam być już na Litwie, Filipinach czy w Brazylii. W pewnym momencie zrozumiałam jednak, że bez Jezusa, misji i drugiego człowieka, ja po prostu nie będę sobą. Mam jeszcze tylko jedno marzenie do spełnienia: ja chce być kiedyś świętą dla Jezusa.
Życie to najpiękniejszy dar Boga. Kocham życie. Wybrałam zawód pielęgniarki, aby dawać życie, bronić go i jak trzeba to walczyć o nie. Bo chwałą Boga – jak powiedział św.Ireneusz jest człowiek w pełni żyjący. Mam tylko jedno życie i pragnę je przeżyć dzieląc je z ludźmi , którzy nie poznali jeszcze miłości Boga. jestem wdzięczna Bogu za dar powołania misyjnego bo dzięki niemu dane mi było żyć i służyć ludziom w Tanzanii (Środkowo-wschodnia Afryka) i 4 lata w sąsiadującej z nią Kenii.A teraz posłana jestem do Polski. Moją pasja oprócz Boga i relacji z ludźmi są góry i dobra muzyka oraz wszystko co piękne ponieważ piękno jest obliczem Boga na ziemi. Motto życiowe: zależy od mojego samopoczucia i zmienia się wraz z wiekiem ale ewangelizacja pozostaje wciąż aktualna gdyż chciwością jest zatrzymać Chrystusa tylko dla siebie…
Pochodzi z Poznania. Ma dwóch braci i jedną siostrę. Studiowała w Poznaniu bibliotekarstwo. Po zakończeniu studiów pojechała do Francji, aby tam rozpocząć swoją formację (w Polsce nie było jeszcze naszej wspólnoty). Następnie pojechała do Kongo na dwa lata stażu. Po nowicjacie została posłana do Algierii. Więcej na temat jej pracy i doświadczeń można przeczytać w jej świadectwie.
Pochodzę z Tarnawy koło Bochni, małej miejscowości w Archidiecezji Krakowskiej. Do Zgromadzenia Sióstr Misjonarek NMP Królowej Afryki wstąpiłam w 1996 roku. Po dwuletnim przygotowaniu połączonym z nauką języka wyjechałam do Afryki, do Tanzanii na dalszą formację. W Arusha, w Tanzanii odbyłam mój Postulat i Nowicjat we wspólnocie międzynarodowej. Był to czas pogłębiania mojej miłości do Chrystusa i do Afryki, czas wielu odkryć, tak Afryki, Boga jak i samej siebie. W czasie formacji pracowałam z trędowatymi w Arusha, młodzieżą w parafii i ludźmi chorymi. Po pierwszych ślubach zakonnych, 6 stycznia 2002 roku pracowałam w Mwanga w środkowej Tanzanii, głównie zajmując się pracą pastoralną. Te lata w Afryce i doświadczenia są dla mnie źródłem siły, radości i wiary. Przez ostatnie lata we wspólnocie w Polsce zajmowałam się pracą animacyjno – powołaniową. Od lipca 2008 przebywałam w naszej wspólnocie w Paryżu, gdzie uczyłam się języka i studiowałam teologię.
Pochodzę z małej miejscowości w diecezji tarnowskiej, a z wykształcenia jestem nauczycielem j. francuskiego i hiszpańskiego. Powołanie do służby misyjnej usłyszałam po raz pierwszy już w gimnazjum, ale dopiero na pieszej pielgrzymce na Jasną Górę, Jezus dał mi poznać, że moje powołanie jest również powołaniem do życia zakonnego. Powiedziałam Mu „tak” i prosiłam Go, by mnie prowadził. Zgromadzenie Sióstr Białych spotkałam w czasie moich studiów w Lublinie, a dokładniej dzięki grupie misyjnej działającej przy duszpasterstwie akademickim KUL. W czasie moich podróży i wyjazdów, wielokrotnie spotykałam siostry należące do tego zgromadzenia, a pochodzące z różnych krajów. Zachwycona ich pracą, z biegiem czasu, byłam coraz bardziej przekonana, że właśnie do tego zgromadzenia powołuje mnie Bóg. Niepewność i wątpliwości, które pojawiały się w tym czasie, zostały rozwiane myślą, która przyszła mi w czasie modlitwy: „Bóg sam wystarczy!”. Staram się o tym cały czas pamiętać. Wybrałam Jezusa i Jego plan dla mojego życia.
Pochodzę z miejscowości Kanie. Z wykształcenia jestem pielęgniarką. Wiele lat temu usłyszałam w mym sercu wezwanie, aby całe moje życie ofiarować Chrystusowi, głoszeniu Ewangelii i Afryce. Od tego momentu Jezus ciągle zapraszał mnie do odpowiedzi na to wezwanie. Minęło dużo czasu zanim powiedziałam: ”TAK”. Jestem świadoma, że powołanie misyjne, do którego wzywa mnie Chrystus jest przepięknym darem, na który nie zasłużyłam i tajemnicą, której nie jestem w stanie zrozumieć. Dopiero będąc we wspólnocie zrozumiałam, co znaczy opuścić rodzinę, przyjaciół, miejsca tak bardzo mi bliskie. Cokolwiek jednak będę robić, chcę to czynić dla większej chwały Chrystusa. Nie czekałam zresztą długo aby się przekonać, że Bóg daje mi znacznie więcej. Po odbyciu formacji w Polsce wyjechałam do międzynarodowego nowicjatu do Tanzanii. To tam przez półtora roku odkrywałam Boga i powołanie do którego mnie wzywał. Nadszedł w końcu dzień moich pierwszych ślubów w Zgromadzeniu, które miały miejsce w Arusha w Tanzanii, gdzie moje „TAK” rozbrzmiało jeszcze mocniej. Po pierwszych ślubach zostałam posłana do Malawi, aby tam pracować w szpitalu misyjnym. Spędziłam tam trzy lata. Był to dla mnie wspaniały, bogaty w doświadczenia czas. Później przyjechałam do Polski na studia i od września 2021 przebywam w Malawi, gdzie pracuję w centrum dla chłopców ulicy, Tikondane.
Pochodzę z Republiki Demokratycznej Konga. Pewnego dnia w moim sercu odkryłam wielkie pragnienie aby zostać siostrą misjonarką, aby dzielić się bożą miłością z innymi, tak więc wstąpiłam do Sióstr Misjonarek Afryki.
Pochodzę z północnej Hiszpanii z tzw. Kraju Basków. Z zawodu jestem pracownikiem socjalnym. Swoje powołanie odkryłam będąc daleko od domu, kiedy pracowałam w Anglii jako Au-pair. Po wielu latach szukania przypadkowo spotkałam Siostry Misjonarki Afryki. Ich sposób życia był odpowiedzią na moje poszukiwania. Po roku w hiszpańskiej wspólnocie pojechałam do Rzymu, by rozpocząć Postulat. Następnie odbyłam dwuletni staż w Malawi, pracując wśród młodych. Wróciłam do Rzymu do Nowicjatu i po pierwszych ślubach zostałam posłana do Tanzanii. Tam również pracowałam z młodzieżą, szczególnie z dziewczynami, które nie mogły, z różnych powodów, uczyć się w szkole. Następnie pojechałam na studia do Kanady i po ich zakończeniu wróciłam do Tanzanii na nową placówkę na północy kraju. W roku 1997 zostałam posłana do Polski, aby tu pracować w duszpasterstwie powołaniowo – misyjnym. Oczywiście pierwszą rzeczą po przyjeździe do Polski, byla nauka języka. Cieszę się, że tutaj byłam, bo było to dla mnie wielkim bogactwem.